Hepimizin hayatında anlam veremediğimiz bir takım korkular olur. Neden ya da niçin ? korktuğumuzu bilemeyiz. Belki de ulaşmak istediğimiz seviyeye geldiğimiz için buradan aşağıya düşme korkusu vardır. Belki korkunun sebebi birini sevmektir, belki de korkunun sebebi mutluluktur… Hani ufakkenki gibi neşeli olduğumuz zamanlarda bir aksilik gelir ve her şeyi bozar edasıyla, haykırarak bile sevinememektir. Korkuyu bile içinde yaşamaktır.
Uzun süre üstünde düşündüğünüz bir olayın gerçekleşmemesi kötüdür. Fakat ortada her hangi bir problem yokken, problemin oluşacağına inanıp üzülmek normal midir? Sanırım biz insanlar orta derece yaşamaya alışmışız; ne çok üzülmek isteriz, ne çok sevinmek… Hiç bir şeyin abartı olmaması lazım, rutin bir hayat, sıradan bir yaşantı, doğanın düzeni bu diyip kabullenmek lazımdır…
Anlamsız korkuların en kötü yanı, ne için üzüldüğünüzü bilmediğiniz için hiç bir zaman bu sorunu çözemeyecek olmanızdır. Çok telaşa kapılmayın, ara sırada olsa aklınızdan çıkıp giderler, siz başka bir endişenin izini takip ederken…
Durup düşününce, aslında dünyada hiç mutlu insan olmayabilir. Sadece bazı anlık sevinçleri yaşayan kişiler olabilir, onlarında anlamsız endişelere kapılıp gitmesi an meselesidir. Nerede olursanız olun, sizin eceliniz gibi gelir bulur ve üzüp gider. Çok suçlamamak lazım, insan yapısı gereği duygusal bir varlıktır. Herkesin gereksiz yere mutlu olduğunu düşünmek fikri de pek normal gelmiyor. İlla bir şeylere seviniyorsa, bir şeylere üzülmek zorunda…
Korku ve endişelerinizi ne kadar iyi kontrol ederseniz, o kadar güçlü bir insan olursunuz. Çok başarılı ya da çok mutlu olduğu düşündüğünüz insanlara dikkat edin, gerçekleri görmeniz fazla uzun sürmeyecektir…
Henüz yorum yapılmamış