Son günlerde denk gelmiş olabilirsiniz. Herkes henüz yeni açılmış bir blog’tan bahsediyor. Askerler anlatiyor adlı blog sitesinde, önceden askerlik yapmış kişiler anılarını paylaşıyorlar. Bu anıların ne kadarının gerçek olduğu tartışılabilir fakat bu kadar detaylı şekilde bir uydurma olma ihtimalinin de düşük olduğunu varsayarak, hikayeleri okudukça insan üzülüyor.
Şuan gündem de Türk Silahlı Kuvvetleri ile ilgili bir çok konu bulunmaktadır. Ergenekon, askerlik süreleri vb. tüm bu olaylar sonrası Türk milletinin askere karşı duruşunda değişiklikler oluşmaya başladı. Çünkü şimdiye kadar onların yaptıkları görev kutsal sayıldığı için hiç birine toz kondurulmuyordu. Ancak onlardan bazıları bu iyi niyeti kötüye kullandı. Ailelerin üzerine titredikleri evlatlarını sahipsizmişçesine hor görmeye başladılar. Bu durum zaten geçmişten beri bilinen ya da askere giden herkesten dinlenen bir durumdu. Gündemin askerleri olması nedeniyle artık insanlar sesli olarak bu yanlışlıkları dile getirmeye başladılar.
Askeriye yeteri kadar seçim yapamadığı ücretli kadrosu ile sadece vatan için gelmiş erlerimizi ezme lüksüne sahip değildir.
Beyni kıt insanların da görev aldığı askeriye bir çöküşe doğru gitmektedir. Ya kendi içersinde ki oto-kontrol mekanizmasını çok iyi işleyecek duruma getirmelidir. Ya da askerliğin büyük bölümü ücretli hale getirilmelidir. Bence en büyük yanlışlardan bir tanesi de askerlerin komutan hizmetine verilmesidir. Vatan borcu için gittiğimiz askeriye de komutanın evine tüp taşımak zorunda değiliz. Gitsin kendi taşısın. Ben kişiye değil, vatana hizmet ederim. Komutanlar eğlensin diye araba kullanmak, çocukları üzülmesin diye parka götürmek, canı bir şey çekti diye gidip onu bulmak zorunda değilim. Çünkü benim oraya katılma amacım o değil. Askeriye madem komutanlarının keyiflerine bu kadar düşkün, o halde onlara hizmet edecek olan özel personel tutsun…
Tüm bu eleştirdiklerimiz içersinde istisnalar yok mu? Tabi ki var. Türk Silahlı Kuvvetlerinde görev almanın ne kadar onurlu bir iş olduğunun bilincinde olan nice komutanlar var. Zaten anlatılan bu olaylarla ilgili onların hiç bir rolü olmadığı için onları meclisin dışında bırakıyoruz. İşte askeriye de herkeste bu bilinci oluşturmalıdır. Ya da böyle kişileri kendi ekibine katmalıdır. Siz cahilin tekine rütbe verirseniz, el bombasının pimini çekip askerin eline verecek cürreti kendinde bulur.
Bir askerin, rütbelinin askere vurması ne demektir? Kusura bakmayın ama “sen kimsin ki?” bir askere vurma cürettinde bulunuyorsun. O tokadı vurduğun kişi, tüm hayatına ara verip, üstüne düşen vazifeyi yapmak için buraya gelmiş, sen ise ücretli olarak çalışan bir mahlukatsın ve emin ol bir gün o vurduğun tokadın hesabını verirsin.
Askerler anlatıyor blogundan bir anı;
”Rütbeli gazinosu askeri lojmanların ortasında bulunuyordu. Haliyle gazino rütbeli çocuklarının oyun bahçesi gibiydi. Ortalığın erler tarafından pırıl pırıl temizlendiği yağmurlu bir gün yüzbaşının 8-10 yaşlarındaki kız çocuğu ve arkadaşları çamurlu ayakkabıları ile gazinoyu savaş alanına çevirdiler. Bana bağlı bir eri nazikçe uyarması için yanlarına gönderdim. Ama kız çocuğunun verdiği cevap adeta beynime sıkılmış bir kurşun gibi saplandı. O sözler babasının askere bakış açısının açık bir ifadesi gibiydi.
Er: Canlarım benim, hadi gelin ayakkabılarınızın altındaki çamuru yıkayalım, öyle oynayın.
Kız çocuğu: Git işine be! Senin işin ne? Yine temizle.
Er: Ama ben bir Mehmetçiğim sizleri koruyorum.
Kız çocuğu: (dalga geçerek) Sen bir asker parçasısın salak!
Antalyalı o asker daha sonra bunalıma girdi… O sözler, o küçük kız çocuğuna ait değildi. Çocuktan al haberi.”
Dilerim Türk Silahlı Kuvvetleri daha fazla yıpratılmadan, bu zihniyeti olan kişileri ya değiştirir ya işten çıkarır. Bunun altını çizerek söylüyorum ki farkı anlaşılsın, bu tarz davrananlar birer işçidir ve para karşılığı oradadır. Diğerleri ise milletin kendisidir!
Henüz yorum yapılmamış