keşke tekrar çocuk olabilsek;
zar zor oruç tutmanın verdiği onuru yaşarken, ramazan bayramında toplayacağımız hasılatı düşünebilsek, sabah olduğunda bayram namazına zar zor kalkıp, en sona yetişsek ve eve döndüğümüzde ailecek yapılan kahvaltıdan sonra bayramlaşma vaziyeti alıp, babanın vereceği parayı merak edebilsek…
keşke tekrar çocuk olabilsek;
sabah sabah açtığımız Trt ekranında barış abiyi izlesek, onun öğütlerine kulak kabartıp, onunla sevinsek ve sokağa fırlasak diğer çocuklar gitmeden mahallenin en çok para veren teyzelere amcalarına ilk önce gidebilme heyecanını yaşamak, mendil aldığında üzülmek…
keşke tekrar çocuk olabilsek;
mahallade karşılaşılan diğer çocuklarla bir araya gelinip, en yüksek hasılatı yapama imrenebilsek, gülsek masumca… durduk yere sevinebilsek, bayram ziyaretlerinde sorulan okul nasıl gidiyor? sorusuna yalan da olsa iyi gidiyor diyebilsek, huzurla yastığa başımızı koyduktan sonra büyük servetimizle neler alabileceğimizin hayalini kursak…
keşke ama keşke tekrar çocuk olabilsek, bir daha hiç büyümemek üzere…