Leyla sevmek hoştur amma…

Son günler de ne zaman türkü dinlesem, şuan ki yaşadığımız zamana sitem eder oldum. Biz en değerli olan şeylerimizi harcamakta bu kadar bonkör olmamalıyız, benliğimiz elden gidiyor, şikayetçi olan yok. Eski masumluk bitmek üzere, elimizde sadece modernlik kisvesi altında kalmış hiçlik var. Kimsenin kimseye yardım etmediği, kimsenin kimseyi gönülden sevmediği, göstermelik bir hayat şimdi elimizde kalan… Televizyon’da aşık oldum, onun için ölürüm diyenler, sızlatmıyorlar mı mecnunun kemiklerini? Mecnun sizin gibi mi sevmişti leylasını? Biriyle beraber olduktan sonra, bir başkası ile beraber olmak bu kadar mı kolaydı? Sizin sevginiz, aşkınız bu kadar mı küçük kaldı? Utanmazlığın büyüdüğü, haysiyetsizliğin çoğaldığı bu hayatta yaşanmaz oldu. O yüzden son söz olarak; “Bazen arkasına dönüp bakması gerekir insanın; Nerden geldiğini unutmaması için.” (Şems-i Tebrizi)

Arama
RSS
Beni yukari isinla