Can cıkar, huy çıkmaz…

Konumuzun başlığındaki sözü irdelemeye çalışağız.Atalarımız “Can çıkar,huy çıkmaz” demekle neyi kastetmişlerdir?Bu atasözü sizin için geçerli midir?İnsanların huyları kolay değişmez.Bu onların dna’sı gibi kalıcı ve karakterini gösteren en büyük özelliğidir.Peki ya bu huylar kötü olursa?Evet malesef eğer öyle olursa bu kişinin mizaçı değişmez.Belki fiziki özellikleri değişir ama psikolojik olarak değişim göstermez.

İnsanların çok değişik huyları olabilir.Ancak burada önemli olan huy ile alışkanlıkları birbiririne karıştırmamaktır.Çünkü alışkanlıklar değişebilir huy ise değişmez sadece bastırılabilir.Buda kişilikten ödün vermek anlamına gelir.Örneğin insanlardan gururlu olanları ele alalım.Büyük bir gurura sahip olmanın zaman zaman başınıza dert açtığı söylenebilir.Fakat bu sizin bir huyunuz ise elden gelen bir şey yoktur.Gururlu kişinin normal karakteri nasıl olursa olsun,siz eğer o kırmızı çizgiyi geçer ve ona ufak bir müdahalede bile bulunsanız karşınızda hiç tanımadığınız bir kişi ile karşılaşabilirsiniz.Çünkü o çizginin ötesi onun mabadedir.Kimsenin o alana giripte onu üzmesini istemez.Bu yüzden savunma mekanizması çok gelişmiştir.Karşısına çıkan kişi kim olursa olsun durum değişmeyecektir.

İnsanları sevmekte bir huydur.Hatta sevdiği insanlara yardım etmek istemek,onların dertlerine çözüm bulmak istemek güzel bir huydur.Hatta sizin bu huyunuz insanların alışamadığı sürekli şaşırdıkları bir durum halini alır.Çünkü dünyamız çıkar ilişkilerine dayanmıştır.Bu çıkarlar nedeniyle bir kişi diğerine iyilik yaptığında bu çok garip bir durum olarak gözükmektedir.Oysa bir kişinin huyu insanları sevmek ise aksini düşünmek bile onun için üzücü bir durumdur.Bu huyun çeşitlileri vardır.Bir sevgisi kocaman olanalar vardır,onlar hiç kimseyi ayrımadan tüm insanları severler.Bu paydaya girebilecek insan sayısı çok azdır.Diğer kısım ise sadece sevdikleri insanlara zarar gelsin istemez.Onların üzülmesini,kırılmasını,zarar gelmesini istemez.Bunu engellemek adına elinden geleni yapar.Bu payda da buluşan daha çok insan olduğunu söyleyebiliriz.

Sürekli neşeli gezip,mutlu olduğunu iddia eden bir grupta vardır.Onları genel de hayatı tiye alan tipler olarak görürsünüz.Çünkü genel de ciddi konular yerine daha eğlenceli konular üzerine konuşmayı tercih ederler.Onlarla konuşurken aranızda görünmez bir duvar vardır.Bu duvarın arkası onların mabedleridir.Eğer o tarafa geçmeye kalkarsanız tepki alırsınız.Çünkü yalnız kalıp üzülmek onlar için ayrı bir huydur.Belki üzgün oldukları zamanda kendilerini güçsüz gibi gördükleri için bunu sizinle paylaşmak istemezler.Çevrelerinde sayısız insan vardır ama duvarın arkasını görmeden,onu tanımadan yaşarlar,unuturlar…Kalabalıklar içinde mutlu gözüken yalnız insanlardır.İçlerinde hayali bir dünya var ederler ve o dünyada kendi sevdikleriyle yaşamaya başlarlar.O dünyada ki tüm karakterleri kendileri belirler ve asla sevmediklerini oraya almazlar.Bir peri masalı gibi pespembe bir dünya…

Bazı insanlarda acıma huyu vardır ki bu bazen şikayet edilecek noktaya gelir.Onların içindeki kalp,çok güçlü gibi gözükür ancak en ufak bir duygasallıkta parçalanıcak kadar narindir.Onlar çevresinde gördüğü tüm hüzünlerin tam kendisi olurlar.Bazen bir şehit,bazen aç kalmış bir çocuk bazen yolunu kaybetmiş ufak bir kedi…Yolda gördüğü her hangi noksanlığı olan bir insan oluverirler.Başkalarında gördükleri acılar içlerine içler,bir şeyler yapmak isterler.Ağlamaktan nefret ettikleri halde,bu durumlarda ufak bir tetikleme ile saatlerce ağlayabilirler.Duygusaldırlar,sevecendirler,kırılma noktaları çok azdır.Onlar bulunduğunda büyük yıkıntı yaşarlar.

Daha yazılacak binlerce huy vardır.Bunlar sadece benim tanık olduklarımdır.Siz siz olun karşınızdaki iyi tanıyıp ona göre davranın yoksa sevdiğiniz bir arkadaşınızı kolayca kaybedebilirsiniz.

Benzer Yazılar

Yorumlar

Yorum Yazın

Cevabı iptal etmek için tıklayın.

Su elementleri kullanabilirsiniz : <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Arama
RSS
Beni yukari isinla