Bitmeyen sonlar…

Yaşantımızda zaman zaman olayların son bulmasını dileriz.Biz o sonu düşündükte,o bizden uzaklaşır.Gün gelir zaman olarak beklediğiniz bitim gerçekleşmiştir.Ancak bir eksik ile o eksik sizin için o kadar önemlidir ki sonun geldiğini anlamazsınız bile…Bugün kendi hayatımda o tarz bir sondayım,okul dönemi bitiyor ancak beklediğim sonuçlar var.Onlar olmadan biten bir sonun bir yararı olmuyor.

İşin kötüsü bu durumlar da sizin elinizden gelen bir şeyde yoktur.Sadece beklemek ama ya beklemeyle zaman geçtiyse,tam olarak bir sonun yaşanacağı bir bitiş yoksa,siz o tarihi bilmiyorsanız işte bu tam bir karmaşadır.Umarım mutlu bir son için önünüzdeki engeller en hızlı şekilde gerçekleşir.

Bu kadar sevebilir misiniz?

Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk�
kez…

Biri tıpta okuyordu, öbürü mimarlıkta. O ilk�
karşılaşmadan sonra,bir kere, bir kere, bir kere daha karşılaşabilmek için,hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse bindiler.

Gençtiler, çok genç…

Birbirileriyle konuşacak cesareti bulmaları biraz zaman aldı ama sonunda başardılar. İkisi de her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardı aslında. Delikanlı arkadaşında kaldığı için o duraktan binmişti otobüse, kız ise ablasında… Sırf birbirlerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden çıkıp, şehrin öbür ucundaki durağa, onların durağına geldiklerini, gülerek itiraf ettiler bir süre sonra… 

Arama
RSS
Beni yukari isinla